Słownik na czas zarazy /3

3. Ludzka natura jest efektem sprawczej mocy naszej podmiotowości istnienia (podmiotowości egzystencjalnej). Wydaje się, że to, co określamy mianem ludzkiej egzystencji, obejmuje podmiotowość życia i osoby. Ta egzystencjalna podmiotowość przyczynuje i kształtuje naszą naturę cielesno-duchową. Osoba (podmiot osobowy) wpływa na urzeczywistnienia naszej duchowości, czyli na powstanie władz duchowych i kształtowanie ich działania. Natomiast życie (podmiot ożywiający) odpowiada za powstanie i kształt naszych narządów cielesnych (władzy ruchowej, odżywiania i rozrodu), czyli wpływa na funkcjonowanie naszego organizmu żywego. Tak naprawdę tym powinna się zajmować biologia człowieka. Tak jak psychologia powinna się zajmować badaniem realnych działań naszych władz duchowych (jak są one w stanie osiągać swoją doskonałość). Ani myślenie, ani wolność działania, ani przeżywanie przyjemności nie stanowią doskonałości naszej duchowości (władz duchowych). Doskonałymi zasadami działania są bowiem słowo prawdy, czyn dobra i przeżycie piękna. Dlatego musimy poznać i zrozumieć, skąd one się biorą i jak wpływają na rozwój naszej duchowości. Nasza duchowość nie rozwija się pod wpływem wolności (myślenia, działania czy przeżywania). Wolność  otwiera jedynie nowe możliwości, ale trzeba wiedzieć, że najpierw musimy zanegować swoją realność. Wolność nie daje nam realności, ona nam ją odbiera, żebyśmy musieli poszukiwać czegoś innego, czyli nowych możliwości działania (na ogół wbrew naturze), co prowadzi do podejmowania działań pozornych, czyli nierealnych. Dowolna możliwość działania staje się tylko pozorem lub maską, jakimś zmyślonym wizerunkiem (najczęściej medialnym) rzeczywistego działania. Coraz więcej przebierańców, coraz trudniej o oryginał.