10 głównych zasad personalizmu
1. Człowiek
jest przede wszystkim osobą. Człowiek jest wcieloną i uduchowioną osobą.
2. Osoba
stanowi podmiotowość istnienia. Osobowa podmiotowość kształtuje naszą ludzką
naturę.
3. Bóg
stwarza osobę a nie naturę człowieka, dlatego to osoba jest samym centrum
realności człowieka. Osoba jest tym, co w człowieku najbardziej realne.
4. Bóg
stwarza osobę mężczyzny i osobę kobiety. To są dwie różne lecz kompatybilne
(przystające do siebie i dopełniające się) osoby. Obie te osoby dopełniają się
na gruncie natury.
5. Osoba
mężczyzny została stworzona mocą Słowa Bożego, stąd jest powołana do wiary i
życia w Bogu. Osoba kobiety została stworzona mocą Bożej Miłości (a więc przez
Ducha), dlatego została powołana do miłości.
6. Osoba
zmierza do osobowej łączności. Osoba jest zdolna do nawiązywania relacji
osobowych, które są podstawą powstawania wspólnoty. Dlatego osoba mężczyzny
może się połączyć z osobą kobiety, ponieważ dopełniają się na gruncie natury,
co sprawia, że mogą zrodzić dziecko – nowego człowieka.
7. Toteż
osoba mężczyzny i osoba kobiety mogą utworzyć wspólnotę życia i miłości. Stąd
wspólnota małżeńska działa na mocy wiary i miłości.
8. Osobowa
wspólnota małżeńska powstaje na mocy łaski Bożej. Dlatego powołanie jej do
istnienia ma charakter sakramentalny. Sakrament małżeństwa daje mężczyźnie i
kobiecie moc trwania w relacjach osobowych wiary i miłości. To powoduje
trwałość i nierozerwalność wspólnoty małżeńskiej.
9. Wspólnota
małżeńska istnieje bez względu na zbieżność poglądów, upodobań czy zainteresowań.
Dlatego może trwać wiecznie.
10. Wspólnota
małżeńska rozszerza się dzięki zrodzeniu kolejnych dzieci. W ten sposób
powstaje szeroka wspólnota rodzinna powiązana relacjami osobowymi. Życie
osobowe człowieka przebiega w rodzinie. W rodzinie człowiek się rodzi, wzrasta
i wychowuje, podejmuje pracę, a na starość odpoczywa.