SŁOWNIK FAMILIOLOGICZNY 4

16.Rodzina nie może być tworem instytucjonalnym opartym jedynie na prawie stanowionym przez państwo. Taka instytucja małżeńska i rodzinna nie gwarantuje bowiem trwałości i moralności w wymiarze społecznym. Rodzina nie jest tworem czysto ludzkim, czyli instytucją wymyśloną przez człowieka. Rodzina nie jest również wytworem działania ludzkiej natury pomimo tego, że obserwowane z zewnątrz działania naturalne zdają się być podstawą związku kobiety i mężczyzny, a w dalszej konsekwencji także powstania rodziny poprzez zrodzenie dzieci.

17.Rodzina w swej realności jest strukturą utworzona przez relacje osobowe, ponieważ to właśnie te powiązania tworzą strukturę wspólnotową. Dlatego rodzina ma głębszy charakter egzystencjalny i osobowy. Ludzka osoba wyrasta bowiem ponad poziom naturalny, posiada więc charakter nadprzyrodzony jako stwarzana bezpośrednio przez Boga. Można powiedzieć, co ukazuje nam teologia rodziny (abp. Majdański), że człowiek jako osoba został powołany do życia rodzinnego. Stąd ten wspólnotowo-rodzinny wymiar człowieczeństwa ma wymiar nadprzyrodzony.

18.Rodzina stanowi zasadnicze i podstawowe środowisko człowieka. Nie wolno o tym zapominać, gdyż to nakreśla i wyznacza odpowiedni rozwój życia społecznego narodu jako wspólnoty wspólnot (rodziny rodzin, jak mówił kard. Wyszyński).

19. Tylko odkrywając swoją pełną realność osobową człowiek jest w stanie poznać swoje powołanie, a tym samym wyznaczyć sobie cel życia osobowego i wspólnotowego. Bez poznania własnej realności człowiek miota się pomiędzy różnymi pomysłami na życie, najczęściej ideologicznymi. Ludzkie życie nie może być dowolnie pomyślane, bo to do niczego nie prowadzi. Człowiek może osiągnąć życie i szczęście wieczne, o czym poinformował nas sam Bóg (Chrystus Syn Boży). Do tego potrzebna jest łaska Boża, którą otrzymujemy w sakramentach KK.