SŁOWNIK FAMILIOLOGICZNY 3

12.Rodzina jest pierwszym i podstawowym środowiskiem człowieka. Przecież to w rodzinie człowiek się rodzi, wzrasta i dojrzewa, otrzymuje wychowanie, czyli odpowiednią moc sprawczą do moralnego działania. Możemy powiedzieć, że to rodzina kształtuje pośrednio osobowość młodego człowieka. Żadne instytucje publiczne czy społeczne nie mają wpływu na osobowość człowieka. One mogą jedynie kształtować naszą świadomość i nasze myślenie. Jednak moralność nie powstaje z myślenia. Na podstawie myślenia możemy sformułować jakąś teorię etyczną (filozoficzną teorię szczęścia lub działalności społecznej, czy raczej zachowania się w grupie społecznej). Człowiek może przyjąć lub odrzucić każdą teorię etyczną lub ideologiczną. Lecz myślenie nie jest w stanie ukształtować naszej osobowości.

13.Osobowość występująca na gruncie władz duchowych przyjmuje akty osobowe kreowane przez podmiotowość osoby. Te akty kontemplacji, sumienia i upodobania docierają do naszych władz i nadają im odpowiednie zasady działania. Dzięki aktom kontemplacji umysł otrzymuje słowo prawdy jako moc mówienia prawdy. Wola dzięki aktom sumienia otrzymuje moc czynienia dobra jako chcenia dobra. Natomiast nasza uczuciowość dzięki aktom upodobania zdobywa zdolność i moc upodobania życia jako przeżycie piękna. Dopiero tak wzmocnione władze duchowe podejmując dzięki tym realnym zasadom odpowiednie działania kształtują w sobie usprawnienia i cnoty moralne. Osobowość stanowiąca charakter moralny człowieka obejmuje więc cnoty i działania moralne, które pozwalają człowiekowi działać właściwie we wspólnocie, a na koniec również stworzyć własną wspólnotę osobowa, czyli własną rodzinę.

14.Nie da się stworzyć wspólnoty wyłącznie w oparciu o działania ludzkiej natury. Na podstawie samego myślenia i wolnego wyboru możemy stworzyć jedynie związki instytucjonalne, czyli różne organizacje i stowarzyszenia oparte na przepisach prawnych, lecz nie stworzymy realnej wspólnoty osobowej. Dlatego związki instytucjonalne są nietrwałe, np. małżeństwa cywilne.

15.Rodzina jako wspólnota osobowa wymaga silnego wsparcia nadprzyrodzonego w postaci łaski Bożej. Nie bez powodu małżeństwo zostało uznane za sakrament KK.