8. Wspólnota życia

8. Wspólnota życia. Podstawą wspólnoty życia jest współżycie małżonków. Taka wspólnota powstaje na zasadzie daru życia. Małżonkowie, którzy przyrzekają sobie wspólne życie (życie razem) są powołani i zobowiązani do współżycia. Szeroko rozumiane współżycie obejmuje to wszystko, co małżonkowie robią wspólnie. Dotyczy to wspólnego mieszkania (wspólnota domu), wspólnych posiłków (wspólnota stołu) oraz wspólnego spania (wspólnota łoża). W wąskim znaczeniu współżycie oznacza połączenie kobiety i mężczyzny w akcie prokreacji. Współżycie jest zatem połączeniem dla życia. Jest to połączenie dwóch osób (kobiety i mężczyzny) w celu przekazania życia. Wspólnota życia opiera się więc na współżyciu małżonków zarówno w szerszym znaczeniu, jak i w węższym znaczeniu, a zwłaszcza jest oparta na współżyciu rozumianym wąsko.

Prokreacyjne współżycie małżonków dokonuje się dzięki działaniu uczuciowości człowieka. Uczucia są nastawione na przeżywanie życia. Uczucia są powołane do przekazywania życia. Doświadczenie życia wywołuje w nas uczucie radości i nadziei, co skutkuje dalej cielesnym podnieceniem. Wszystko to razem umożliwia odbycie stosunku płciowego, który służy bezpośrednio do przekazywania życia. Dzięki temu małżonkowie mogą spełniać dar życia.

Jednak dar życia nie może być wyłącznie efektem związku cielesnego. Dar życia powinien być efektem odpowiedzialnej decyzji małżonków. Musi to być ich wspólna decyzja (decyzja obojga małżonków). Ale żeby dar życia miał status odpowiedzialności, życie musi zostać zaakceptowane przez rozum (przez myślenie) i afirmowane przez wolę człowieka (przez wolność). Dar życia powinien być aktem osobowym. I nawet jeśli jest zapoczątkowany przez aktywność uczuciową, to musi być podniesiony do rangi działania rozumu i woli. Musi to być akt przemyślany i zdecydowany. Dar życia musi obejmować wszystkie dalsze konsekwencje. Musi być nastawiony na przyjęcie osoby (nowej osoby dziecka). Musi być zwrócony do osoby, a nie do przyjemności. Dar życia jest zawsze związany z przyjęciem osoby. Właśnie tego muszą być świadomi rodzice. Rodzice są odpowiedzialni za osobę i życie dziecka. Ta odpowiedzialność jest wpisana we wspólnotę życia i to ona pozwala przekształcić ją we wspólnotę miłości.

Wspólnota życia jest zatem oparta na odpowiedzialnym, czyli wolnym i świadomym (przemyślanym), darze życia. Jest to wspólnota oparta na osobowym darze życia, który wyrasta z samej osobowej godności człowieka.