7. Odpowiedzialność za życie. Człowiek jest odpowiedzialny za swoje życie i za życie innych osób, które pozostają z nim w bliskich relacjach wspólnotowych. Odpowiedzialność jest pozytywnym nastawieniem do życia. Jest to akceptacja i afirmacja życia. Odpowiedzialność jest pozytywną odpowiedzią człowieka na pojawiające się życie. Życie domaga się czci i szacunku. Życie domaga się bezwzględnego poszanowania. Szacunek dla życia wyraża się w ochronie życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Odpowiedzialność stanowi więc ochronę życia.
Jak powinniśmy chronić życie? Dzisiaj mamy powołane do tego różne instytucje. Mamy służbę, mamy służby ratownicze. Ale szczególnej ochronie podlega życie poczęte a jeszcze nienarodzone. I tutaj cała odpowiedzialność spoczywa na rodzicach, bezpośrednich sprawcach poczęcia życia. Każde ludzkie życie wymaga ochrony, gdyż życie jest znakiem wcielonej osoby. Chroniąc życie służymy więc osobie człowieka, gdyż żyjąca osoba może się objawia się na tym świecie, może się rozwijać i doskonalić dzięki nawiązywaniu relacji osobowych. Człowiek może nawiązywać relacje z innymi ludźmi, czyli wcielonymi i żyjącymi osobami. Dzięki temu ludzie mogą tworzyć wspólnotę osobową. Celem osobowego życia człowieka jest utworzenie wspólnoty osobowej. Taka wspólnota stanowi osobowe obcowanie, czyli prowadzi do zbawienie. Oczywiście w nawiązywaniu relacji osobowych pomaga nam sam Bóg (Chrystus) poprzez swoją łaskę. Bóg zapoczątkowuje nawiązanie relacji, ale człowiek ze swej strony musi chronić te relacje. Człowiek musi chronić relacje osobowe swoimi działaniami. Ochrona życia jest podstawą chronienia osoby ludzkiej i chronienia relacji osobowych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz