37. Wbrew naturze.
Seks sprzeciwia się naturze człowieka. Przede wszystkim sprzeciwia się naturze
uczuciowości człowieka. Uczuciowość ze swoja pożądliwością jest ukierunkowana
na życie, na przekazywanie życia. Uczuciowość czuje pociąg do życia. Ona
pociąga nas do życia. Ludzkie życie jest więc naturalnym przedmiotem
uczuciowości i pożądliwości. Uczuciowość zgodnie ze swoją naturą pożąda życia i
popycha nas do aktu przekazania życia. Samo życie jest również czymś
najbardziej naturalnym dla człowieka. Człowiek jest wcieloną osobą. Do
wcielenia osoba potrzebuje życia. To dzięki własności życia osoba może się
połączyć z ciałem.
A jednak człowiek
może działać wbrew swojej naturze. Może działać przede wszystkim wbrew naturze
uczuciowości i życia. Takim działaniem przeciwko życiu i przeciwko naturze
uczuciowości jest seks. Seks nie służy ani życiu, ani uczuciowości. Seks służy
tylko przyjemności. Stosunki seksualne są działaniem wbrew życiu i wbrew
naturze. Zresztą samo odrzucenie życia prowadzi do działania wbrew naturze. Z
kolei zaprzeczenie naturalnej skłonności uczuciowości zmusza człowieka do
różnych wypaczeń i zboczeń. Człowiek oddany seksowi zaczyna poszukiwać
przyjemności i rozkoszy na wszystkie możliwe sposoby. Dlatego zgadza się na
uprawianie stosunków seksualnych wbrew naturze dopuszczając się takich
występków, które nie wiadomo czemu mają służyć. Chyba jedynie poniżeniu samego
człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz