W życiu człowieka liczy się zwłaszcza kontakt osobowy. Osoba człowieka domaga się kontaktu z drugą osobą. Osoba człowieka domaga się przede wszystkim kontaktu z Bogiem (z Osobą Boską). Nasza osoba potrzebuje współobecności Boga albo osób bliskich Bogu (np. Świętych Pańskich). Naszej ludzkiej osobie taka współobecność jest potrzebna a nawet konieczna dla podjęcia osobowej aktywności. Aktywność osobowa jest rozbudzana przez nawiązanie relacji osobowych, które przebiegają na poziomie egzystencjalnym. Relacje osobowe pobudzają i wspierają aktywność podmiotu osobowego, co następnie wpływa rozwojowo na działania z poziomu duchowego.
Nasza duchowość (władze duszy) musi być wzmocniona przez akty osobowe. Chodzi tutaj o konkretne akty osobowe -- kontemplacji, sumienia i upodobania, które uruchomiają i usprawniają działania władz duszy -- umysłu, woli i uczuciowości. Dopiero taka współpraca aktów osobowych i działań duchowych będzie owocować postawą moralną i religijną człowieka. A przecież w tym wyraża się życie prawdziwie ludzkie, czyli życie osobowe człowieka. Życie osobowe człowieka jest życiem do głębi realnym. Wszystkie inne działania człowieka są tylko ślizganiem się po powierzchni. Mimo że są człowiekowi także potrzebne, jak działania zapewniające trwanie w zdrowiu i dobrej kondycji fizycznej. Również praca zawodowa jest podejmowana po to, żeby zapewnić sobie i rodzinie dobrą egzystencję i odpowiednie miejsce w świecie. Nie wolno ograniczać rozwoju człowieka do spraw zawodowych czy też artystycznych. To zawsze powinno pozostawać dodatkiem do rozwoju osobowego, czyli moralnego i religijnego. Człowiek jest bowiem powołany do służenia innym ludziom, nie może więc pozostawać obojętnym wobec drugiego człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz