Słownik na czas zarazy /1

1.Współczesny człowiek zaraził się wolnością i myśleniem. Powszechnie uznano, że myślenie jest najlepszym poznaniem. Takie stwierdzenie dotyczy wszelkich ideologii, ponieważ ideologia wszelkiej maści jest oparta na myśleniu, co oznacza, że jest całkowicie zmyślona.

Kiedyś (dawno temu) wiedza naukowa była oparta na poznaniu tego, co realne. Dotyczyło to przede wszystkim człowieka i jego bytowej realności. Dzisiaj „wiedza naukowa” (vide nauki o człowieku) skręciła radykalnie w stronę myślenia o człowieku, swobodnego myślenia. To myślenie przybiera najczęściej postać wszelkiego rodzaju kulturalizmu (łącznie z anty-kulturą), co oznacza, że na temat człowieka przedstawia się różne teorie kulturowe. W ten sposób sprowadza się człowieka do funkcji kulturowych. Teorie kulturowe można tworzyć w nieskończoność biorąc pod uwagę najróżniejsze możliwości twórczego działania człowieka.

Doskonałym tworem kulturowym jest dzisiejszy artysta. Dawniej artysta tworzył dzieła sztuki, niejako własne pomniki (vide exegi monumentum). Ale dzisiaj liczy się wyłącznie twórczość w zakresie własnego człowieczeństwa. Główne hasło postmodernizmu to: „stworzyć siebie zupełnie od nowa”. Stworzyć siebie zupełnie od nowa, to znaczy zniszczyć i pokonać swoją dotychczasową realność. Mężczyzna podobnie jak kobieta mają zniszczyć swoją osobową realność. Pojawiają się jakieś hybrydowe twory pozbawione realnej tożsamości, które muszą myśleć o sobie coś zupełnie innego, czyli nie wiadomo co. I co z tego wynika? Gówno. Gówno na końcu języka.