20. Żadna instytucja nie tworzy
wspólnoty osobowej, ponieważ jest oparta na założeniach i wymogach prawnych. To
przepisy prawa określają działalność instytucji. Instytucje są powołane i
działają w zakresie społecznym, czyli koordynują sprawne działania konieczne
dla funkcjonowania państwa. Instytucje są powołane do angażowania obywateli w
działalność użyteczną społecznie.
21. Instytucje nie potrafią
stworzyć lub kształtować klimatu osobowego, nie są w stanie kształtować
osobowej moralności lub religijności. One tworzą strukturę prawną dla sprawnej
współpracy w ramach konkretnych zadań lub celów społecznych.
22. Jeżeli jednak członkowie
danej instytucji nie posiadają własnej osobowości moralnej, to taka struktura
przeradza się w układ władzy, który przestaje służyć człowiekowi (osobie
człowieka). Prawo nie jest w stanie ogarnąć ludzkiej sympatii i życzliwości, prawo
nie znosi miłosierdzia, czyli postawy jak najbardziej osobowej.
23. Jeżeli młodego człowieka
zepchniemy od razu w jakiś układ lub strukturę instytucjonalną (np. gang), to
możemy być pewni, że pozbawimy go rozwoju osobowego i moralnego. A tego nie da
się nadrobić w późniejszym okresie. Stąd na przykład pochodzi choroba sieroca
dzieci „wychowywanych” w Domach Dziecka. Sieroctwo jest przede wszystkim
pozbawieniem relacji osobowych.
24. Dlatego tak ważna jest rola
rodziców i rodziny, którzy tworzą razem „naturalną” wspólnotę osobową. Ponadto
w rodzinie konieczna jest łączność małżonków, którymi są osoba kobiety i osoba
mężczyzny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz