13 marca 2013

Czym są ludzkie uczucia?



50. Czym są ludzkie uczucia? Nasza uczuciowość została ukształtowana przez osobowe piękno. Dlatego należy do władz duchowych, w których przejawia się osobowa aktywność własności transcendentalnych.

Uczucia nie są więc jakimiś nieskoordynowanymi porywami lub podmuchami naszej duszy, ale są określonymi działaniami pożądania zmysłowego, które dotyczą bezpośrednio naszego życia. A to ludzkie życie zaczyna się jako życie osobowe, dalej przebiega poprzez życie duchowe, żeby wreszcie stać się życiem uczuciowym, a na koniec życiem biologicznym. Dlatego nie wolno mówić, że uczucia są oderwane, czy nawet że się przeciwstawiają sferze duszy rozumnej. Ludzkie życie ogarnia i łączy wszystkie te sfery. I chociaż władze duszy działają samodzielnie i niezależnie (posiadają odmienne przedmioty), to jednak wszystko dokonuje się w jednym człowieku, ponieważ zarządza tym osobowa podmiotowość człowieka. To tylko nasze myślenie próbuje wprowadzić tutaj różne sprzeczności. Natomiast ludzka duchowość działa w sposób jednorodny, a ponadto działa w łączności ze sferą cielesną.
Uczucia służą nam do przeżywania (trzeba podkreślić, że właśnie do przeżywania) własnego życia oraz życia osób współtworzących z nami wspólnotę osobową (dotyczy to przede wszystkim rodziny). Żebyśmy mogli pięknie żyć, powinniśmy przeżywać życie z radością i nadzieją. Ale takie podejście do życia wymaga tego, żeby przyjąć upodobanie piękna płynące z naszej osoby (z osobowego piękna). Dopiero gdy nasza uczuciowość otworzy się na akt upodobania i przyjmie go, wtedy rodzi się w niej cnota i siła nadziei (virtus spei jako moc pożądliwości).
To wszystko razem pozwala nam przeżywać nasze życie z radością i nadzieją. Radość (gaudium) jest bowiem zasadniczym uczuciem, jakie budzi ludzkie życie. Powinniśmy się radować życiem, gdyż życie jest piękne (nie tylko w reklamie). Realne życie jest czymś najpiękniejszym, bo realne życie to dar Boży.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz