Czym jest demoniczna świadomość?
Taka świadomość jest pozbawiona poznawczego kontaktu z rzeczywistością. Jest
zamknięta sama w sobie. Kręci się wokół własnego myślenia i chce wszystko do
niego sprowadzić. Dla świadomości istnieje tylko to, co da się pomyśleć, zaś
temu, co pomyślane, nadaje ona własne sensy, ponieważ dla niej wszystko musi
być podporządkowane myśleniu. Levinas mówił wprost, że świadomość się
wyabsolutnia. To znaczy, że chce być absolutem, któremu będą podporządkowane
wszystkie znane sensy i znaczenia. Świadomość demoniczna pragnie rządzić
wszelką intencjonalnością. Ale z góry odrzuca rzeczywistość. Dlatego
rzeczywistość traci dla niej swój realny sens, a co najwyżej staje się takim
dostawcą różnych sensów, które należy przetworzyć po swojemu i wykorzystać dla
własnych potrzeb. Dlatego rzeczywistość jest pojmowana przez świadomość jako
coś, co można dowolnie używać i przetwarzać, ale nie należy jej nigdy
potwierdzać lub uznawać. Toteż myślenie świadomości domaga się udowodnienia i
wykazania realności, której nie sposób dowieść. Faktycznie oznacza to jedynie
odrzucenie i zanegowanie realności lub przynajmniej powątpiewanie we wszelką
realność (dubitatio). Dla świadomości prawdziwe jest tylko to, co da się
pomyśleć jasno i wyraźnie. Jednak okazuje się, że jasno i wyraźnie można
pomyśleć wyłącznie negację. Stąd Hegel wykazał, że nasze myślenie jest
dialektyczne (czyli zdolne do negacji).
Nasza świadomość napawa się
własnym myśleniem, natomiast wszystko inne odrzuca jako zagrożenie swojej
władzy (jako coś, co stwarza niepotrzebne problemy). Świadomość uważa, że tylko
myślenie jest nieśmiertelne, gdyż rozciąga się w nieskończoność. Dlatego
świadomość zachwyca się pojęciem nieskończoności (patrz Idea Nieskończoności u
Levinasa). Świadomość neguje zarówno realność cielesną jak i realność duchową.
Ale chętnie się nimi posługuje dla własnych celów, chociaż nie chce przyznać im
jakiejkolwiek niezależności. Świadomość jest władcza i pragnie rządzić
wszystkim dookoła. Potrafi wszystko zanegować, potępić, zdezawuować i
wyszydzić. Nie zna żadnych świętości, gdyż dla niej świętością jest tylko
myślenie. Nie zna szacunku dla godności człowieka lecz szyderstwo z niej. Nie
zna prawdy lecz kłamstwo. Nie zna dobra lecz wybór mniejszego zła. Nie zna
piękna lecz brzydotę i obrzydliwości. Nie zna wcale człowieka lecz uważa go za
bestię (zwierzę lub małpę).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz