33. Wolność seksualna

33. Wolność seksualna jest pomysłem seksualizmu. Jeśli stosunki płciowe potraktujemy na zasadzie uprawiania seksu, czyli przeżywania przyjemności, to ostateczną konsekwencją takiego podejścia będzie wolność seksualna. Wolność seksualna, która się wyraża w dowolności przeżywania przyjemności, ma prowadzić do maksymalizacji doznawanych przyjemności. Ale sama propozycja dowolności przeżywania całkowicie neguje naturę aktu płciowego. Akt płciowy jest przeznaczony do przekazywania życia. Dlatego przeżycie, które mu towarzyszy, jest uczuciem radości i nadziei. Człowiek powinien w tym momencie przeżywać radość z daru życia i nadzieję na nowe życie. Doznanie przyjemności lub rozkoszy jest tutaj efektem chwilowym i drugorzędnym. Nie wolno sprowadzać przeżyć uczuciowych do cielesnego doznania przyjemności. A już całkowitym błędem jest postulowanie wolności przeżywania. Jest to zupełne wypaczenie uczuciowości. Psychologia powie nam w tym wypadku o zaburzeniach. Uczuciowość, która nie jest zdolna do przeżycia radości i nadziei dotyczących życia, jest uczuciowością zaburzoną i chorą. Wolność seksualna stara się wykorzystać różne choroby i zaburzenia emocjonalne (uczuciowe).

Uczuciowość ma swój zasadniczy przedmiot, którym jest życie. I to życie powinno wywoływać przeżycia i uczucia. Życie wywołuje radość i podniecenie. Jeżeli dzieje się inaczej, np. co innego wywołuje nasze podniecenie, to znaczy, że w grę wchodzi nasze myślenie o seksie. Poszukujemy wówczas nowych doznań. Gdy nie wystarcza nam przyjemność, sięgamy po przemoc i ból. Ale tego rodzaju doznania nie są w stanie wypełnić ludzkiej uczuciowości. To mogą zrobić tylko uczucia radości i nadziei.

Wolność seksualna jest wypaczeniem uczuciowości, gdyż jest ona skutkiem wolności myślenia. Myśleć możemy w sposób dowolny, ale przeżywać powinniśmy zgodnie z naturą uczuciowości. Uczuciowość jest powołana do przeżywania piękna i radości życia, a nie czegoś, co jest zaprzeczeniem życia. Przeżycia uczuciowe nie powinny być wywoływane w sposób sztuczny. Nie mogą również być zastępowane przez doznania przyjemności. Uczucia, właściwe uczucia obejmujące życie, są człowiekowi potrzebne do tworzenia wspólnoty życia. Jeżeli zniszczymy uczucia człowieka, to wówczas nie będzie on zdolny do łączenia się we wspólnocie życia. A wtedy nie będzie żadnego przekazywania życia. Ludzkie życie zginie, a tym samym zginie sam człowiek.