24. Gniew

24. Gniew (ira) jest wywołany działaniem, które sprzeciwia się życiu i nie szanuje go. Gdy doświadczamy różnych przeszkód i przeciwności, które nie szanują życia, wtedy reagujemy gniewem i oburzeniem. Gniew jest uczuciem, które sprzeciwia się doznaniu czegoś złego i przykrego względem życia. Gniew stara się zwalczać doznawane zagrożenia. Gniew walczy o szacunek dla życia. Gniew wydaje się bronić życia przed różnymi zagrożeniami i niebezpieczeństwami. Gniew broni życie przed działaniami, które mu zagrażają. Dlatego uczucie gniewu pełni pozytywną funkcję w naszej uczuciowości. Jeżeli jednak zmienimy powody gniewu, jeśli zapomnimy o tym, co zagraża naszemu życiu, a będziemy reagowali gniewem tylko dlatego, że ktoś się z nami nie zgadza, to zupełnie wypaczymy to uczucie. Jeśli gniew będzie wywoływany naszym myśleniem, a nie faktycznym niebezpieczeństwem, to straci swoją funkcję ochronną. Pozbawiamy się w ten sposób sygnału ostrzegawczego przed niebezpieczeństwami grożącymi życiu. Gniew powinien być takim pierwszym ostrzeżeniem, że z życiem dzieje się coś złego lub przykrego. Gniew ma zwalczać różne przeszkody i zagrożenia stojące na drodze naszego życia. Gniew powinien być siłą i impulsem do zwalczania przeciwności życiowych. Dlatego wsparciem i pomocą dla gniewliwość jest cnota męstwa. Gniew pełni więc w życiu człowieka pozytywną rolę i nie można go ograniczać lub usuwać.