18. Chwilowe przeżycie

18. Chwilowe przeżycie dotyczy doznań cielesnych. Chwilowym przeżyciem jest doznanie przyjemności. Są to krótkotrwałe przeżycia i doznania, które towarzyszą naszemu nastrojowi uczuciowemu. Nasze uczucia określają pewien trwały nastrój i nastawienie życiowe. Jest to nasz stosunek do życia. To, jak przeżywamy nasze życie – czy radośnie, czy z lękiem lub nawet z bólem (cierpieniem), czy na smutno, czy w gniewie. Tradycyjna psychologia mówiła w tym wypadku o temperamencie człowieka. Wyróżniano cztery typy temperamentu: sangwinik – melancholik – choleryk – flegmatyk. Dzisiaj wydaje się, że można mówić o jednym głównym nastawieniu do życia, które wyznacza uczucie radości i nadziei. Jest to pozytywna afirmacja życia i fascynacja nim. Taka postawa wyraża się w działaniach służących życiu. Natomiast uczucia smutku, lęku, bólu lub gniewu mogą jedynie w różny sposób modyfikować ta główne nastawienie. Trudno byłoby bowiem człowiekowi opierać swoje podejście do życia tylko na uczuciu smutku, lęku czy gniewu. Te uczucia występują oczywiście w naszej władzy uczuciowej. Mogą nawet opanować nas na jakiś czas. Ale naprawdę trwałym nastrojem może być tylko radość życia. Radość życia, która żywi się nadzieją, bo to nadzieja jest trwałym i niezmiennym uczuciem. Wszystkie inne uczucia towarzyszą radości i nadziei. Bo to radość i nadzieja wyrażają w pełni fascynację życiem.

Otóż chwilowe przeżycia przyjemności tylko urozmaicają nasze życie. Są to chwilowe doznania, które nie mogą zmienić naszego nastawienia do życia, jeśli je tylko posiadamy. Przeżycia przyjemności są więc momentami, które stanowią dodatek do ogólnego nastroju uczuciowego. Chwile przyjemności nie mogą zastąpić trwałego nastawienia do życia. Jeśliby jednak tak się stało, to jest to znak, że zatraciliśmy życie osobowe. Jeżeli próbujemy żyć przyjemnościami, to tracimy stałą perspektywę życia, a rozdrabniamy się na nieskończenie wiele momentów, z których nie da się złożyć nic trwałego. Chwilowe przeżycia nie są w stanie utworzyć czegoś nieprzerwanego. Życia przyjemnościami musiałoby się zaczynać od doznania przyjemności i kończyć wraz z jego ustaniem, gdyż jedna przyjemność nie przechodzi w drugą. Natomiast radość i nadzieja mogą trwać aż po wieczność.