12. Przeżycie odnosi się do życia. Życie jest przez
nas przeżywane. Stąd też pochodzi sama nazwa „przeżycie”. Życie jest
przeżywane przez naszą uczuciowość. Przeżycie jest działaniem
uczuciowości. Przeżywanie uczuciowe przybiera postać różnych uczuć.
Podstawowym przeżyciem i uczuciem jest radość (gaudium). Mamy jeszcze
inne uczucia: smutek (tristitia), lęk (timor), ból i cierpienie (dolor), gniew (ira).
Wszystkie główne uczucia dotyczą życia. Radość jest wywołana samym
życiem (doświadczeniem życia). Smutek dotyczy utraty życia (np. utraty
życia przez kogoś bliskiego). Lęk występuje przed możliwą utratą życia.
Ból powstaje wtedy, gdy nasze życie jest zagrożone. Gniew dotyczy braku
poszanowania życia ze strony innych ludzi.
Przeżycie jest odczuciem życia. Jest podstawowym oświadczeniem życia. Przeżywamy więc czasowość życia. Doświadczamy czasowego przebiegu życia. Przeżywamy ciągłość życia i jego trwanie. Przeżycie jest więc również związane z doświadczeniem czasu. Jednak przeżycie nie jest działaniem świadomości jak chciała fenomenologia. Fenomenologia dokonała zawłaszczenia pojęcia przeżycia i wypaczyła jego podstawowy sens. Np. Scheler uważał, że przeżycie dotyczy wartości, co jest zupełną bzdurą. My oczywiście przeżywamy życie jako coś cennego i wartościowego, jako coś ważnego i potrzebnego człowiekowi. Ale to nie znaczy, że przeżycie dotyczy wartości albo że w przeżyciu doświadczamy świata wartości. Wyróżnienie wartości witalnych, czyli dotyczących życia, jest już dziełem naszego rozumu i ma sens teoretyczny, a nie przeżyciowy.
Przeżycie dotyczy tego, co się staje i co się dzieje. Przeżywanie życia tworzy historię konkretnego człowieka. Dotyczy tego, co się z nim dzieje. Jest historią jakiegoś ludzkiego życia. Człowiek żyje i doświadcza własnego życia. Mówimy, że człowiek pięknie przeżył swoje życie. Przeżycie i przeżywanie dotyczy piękna życia. Dotyczy tego wszystkiego, co jest piękne w człowieku.
Przeżycie jest odczuciem życia. Jest podstawowym oświadczeniem życia. Przeżywamy więc czasowość życia. Doświadczamy czasowego przebiegu życia. Przeżywamy ciągłość życia i jego trwanie. Przeżycie jest więc również związane z doświadczeniem czasu. Jednak przeżycie nie jest działaniem świadomości jak chciała fenomenologia. Fenomenologia dokonała zawłaszczenia pojęcia przeżycia i wypaczyła jego podstawowy sens. Np. Scheler uważał, że przeżycie dotyczy wartości, co jest zupełną bzdurą. My oczywiście przeżywamy życie jako coś cennego i wartościowego, jako coś ważnego i potrzebnego człowiekowi. Ale to nie znaczy, że przeżycie dotyczy wartości albo że w przeżyciu doświadczamy świata wartości. Wyróżnienie wartości witalnych, czyli dotyczących życia, jest już dziełem naszego rozumu i ma sens teoretyczny, a nie przeżyciowy.
Przeżycie dotyczy tego, co się staje i co się dzieje. Przeżywanie życia tworzy historię konkretnego człowieka. Dotyczy tego, co się z nim dzieje. Jest historią jakiegoś ludzkiego życia. Człowiek żyje i doświadcza własnego życia. Mówimy, że człowiek pięknie przeżył swoje życie. Przeżycie i przeżywanie dotyczy piękna życia. Dotyczy tego wszystkiego, co jest piękne w człowieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz