Polityka

Polityka. Polityka oraz ustrój polityczny jest pomysłem człowieka. Polityka nie jest jednak realną aktywnością człowieka. Realnym działaniem jest tylko moralność. Wszelka inna aktywność niesie ze sobą idealizm myślenia. Wiemy doskonale, że polityka sprzeciwia się moralności. Nie sposób wyobrazić sobie sojusz polityki i moralności. Moralność jest osobowym działaniem człowieka. Moralność wyrasta z osobowej podmiotowości istnienia. Natomiast polityka wyrasta z samego myślenia. Wyrasta z myślenia o władzy i panowaniu. Człowiek wymyśla różne ustroje polityczne. Próbuje w ten sposób zracjonalizować świadomość pragnienia władzy i panowania. Pragnienie władzy pochodzi z naszego myślenia. Jest to efekt działania świadomości jako podmiotowości istnienia. Aby zaistnieć, świadomość musi zapanować nad człowiekiem. To świadomość narzuca człowiekowi pragnienie panowania. Świadomość pragnie zapanować nad człowiekiem. Pragnie zapanować nad osobą ludzką. Tylko w ten sposób może przejąć władzę nad człowiekiem. Dlatego świadomość zawsze neguje osobę jako podstawę realności człowieka. Świadomość jako podmiotowość myślenia wyrasta z negacji realności. Świadomość żyje samym myśleniem. Realność jej zagraża. Świadomość stara się narzucić człowiekowi wolność myślenia jako zasadę postępowania. Wolność myślenia oznacza samą negację realności. Wolność myślenia jest zgubna dla ludzkiej osoby. Wolność myślenia jest negacja realności osoby. Postępowanie na zasadzie wolności staje się niemoralne, gdyż pomija podmiotowość osoby. Polityka postuluje dzisiaj wolność myślenia jako prawo człowieka. Czy naprawdę nie wie, że to zniszczy człowieka?

W dzisiejszej polityce postępowanie zostało sprowadzone do myślenia. Dlatego polityka nie służy człowiekowi. Polityka służy tylko sobie samej. Polityka pragnie więc posługiwać się człowiekiem. Pragnie manipulować człowiekiem podporządkowując go swoim celom. Celem polityki jest panowanie nad światem i człowiekiem, czyli dawniej imperializm, a dziś globalizacja. Polityka chce globalizacji, czyli całkowitego podporządkowania wszystkich ludzi jednej władzy (jednemu myśleniu). Tylko wielość i różnorodność osób może przeciwstawić się ujednoliceniu. Sprowadzanie do jedności jest zawsze efektem naszego myślenia. Rzeczywistość jest różnorodna i wieloraka. Wystarczy spojrzeć na przyrodę. Dlatego rzeczywistość przeciwstawia się myśleniu. Ale ludzkie myślenie jest władcze i pragnie nad wszystkim zapanować. Chce wszystko sprowadzić do zera.