Pokój

Pokój. Pokój jest zachowaniem właściwego porządku. W przypadku człowieka właściwy porządek dotyczy wzajemnych odniesień osoby i natury. Ten porządek został ustanowiony przez Boga w akcie stworzenia. Człowiek powinien zachować ten porządek, aby osiągnąć doskonałość życia (aby osiągnąć życie wieczne). Pokój wewnętrzny człowieka oznacza więc pierwszeństwo i dominację osobowej podmiotowości oraz podporządkowanie jej zdolności naturalnych. Pokój wewnętrzny i moralny oznacza rządy osoby. Człowiek może zatem osiągnąć spokój wewnętrzny dzięki łasce i jej sprawczej mocy, która pomaga działać osobie.

Jeżeli natomiast człowiek pozostaje w stanie upadku, wówczas do głosu dochodzi podmiotowość myślenia, czyli świadomość. Świadomość walczy i przeciwstawia się osobie. Dlatego człowiek grzeszny i upadły żyje w nieustannym niepokoju i złości, targany przeciwstawnymi sądami i poglądami oraz podległy rozbieżnym decyzjom. Taki człowiek nie zdoła zaznać spokoju, ani radości, ani spełnienia dobra, ani uznania prawdy, ani nadziei na życie wieczne.

Współczesna psychologia służy dominacji ludzkiej świadomości. Jest zresztą wytworem tej świadomości i wszystko próbuje sprowadzić do kręgu myślenia. Psychologia nie szuka w człowieku właściwego porządku. Ona stara się ustanowić swój własny porządek. Psychologia pragnie jedynie manipulować człowiekiem. Nie obchodzi jej realność. Dla niej ważne staje się tylko myślenie o sobie i świecie, i odpowiednie sterowanie tym myśleniem. Ewidentnym przykładem jest tutaj psychologia reklamy. Nie jest ważne, jak rzecz się ma naprawdę. Ważne jest, żebyś pomyślał sobie o naszym produkcie jak najlepiej.

Psychologia nie zamierza dać człowiekowi realnego pokoju. Ona twierdzi, że twórczy jest właśnie niepokój i konflikt. Psychologia próbuje wmówić człowiekowi, że jest wspaniały i może wszystko, co tylko chce. Psychologia obiecuje człowiekowi sukces zamiast pokoju. Ale to nie jest sukces osoby człowieka, lecz sukces w rankingu sprzedaży siebie. Człowiek powinien umieć odpowiednio siebie sprzedać na rynku. Nie jest ważne, czy to służy jego osobie. Ważna jest świadomość sukcesu, czyli myślenie o sukcesie. W ten sposób psychologia proponuje nam samookłamywanie siebie. Proponuje nam życie w kłamstwie i poszukiwanie w tym zadowolenia. Czy człowiek może żyć w totalnym kłamstwie? Okazuje się, że może. Ale koniec takiego życia jest marny – po prostu śmierć.

A przecież człowiek może osiągnąć znacznie więcej. Człowiek może osiągnąć życie wieczne. Może rozwinąć swoje życie osobowe. Przede wszystkim może żyć jako osoba. Dopiero wtedy zobaczy, jak wspaniałe jest życie. Do takiego życia człowiekowi potrzebny jest właściwy porządek. Można powiedzieć, że człowiekowi potrzebny jest porządek osobowy albo egzystencjalny. Gdy człowiek odbuduje w sobie ten porządek, gdy poddaj swoją naturę rządom i prawom osoby, dopiero wtedy zrozumie, czym jest pokój. Wówczas człowiek osiągnie prawdziwy pokój moralny, który można uznać za trwałe szczęście.