Czyn dobra

Czyn dobra. Czyn dobra jest moralnym aktem woli. Czyn dobra jest chceniem i pragnieniem dobra. Czyn dobra jest oczywistym potwierdzeniem osobowego dobra. W tym czynie wola afirmuje osobowe dobro człowieka, czyli potwierdza je w działaniu. Afirmując osobowe dobro wola niejako dotyka go i ochrania. Afirmacja dobra, czyli miłość, jest najlepszą ochroną osobowego dobra. Afirmacja stanowi faktyczne uobecnienie i udostępnienie tego dobra dla wszystkich ludzi dookoła. Czyn dobra jest więc ujawnieniem i pokazaniem osobowego dobra, jest udostępnieniem go dla innych. Czyn dobra ujawnia dla innych ludzi dobro, gdyż w takim czynie mamy realny i bezpośredni kontakt z osobowym dobrem.

Natomiast zbrodnia jako zły czyn odbiera nam osobowe dobro. Zły czyn jest negacją dobra, jest wprost odrzuceniem osobowego dobra. Takie odrzucenie dobra może być skutkiem wolności wyboru, czyli samej możliwości wybierania przez wolę, która nie dysponuje dobrem jako zasadą chcenia. Może też być skutkiem błędnej oceny rozumu, który utracił prawdę i kieruje się fałszem. Może być także skutkiem wpływu uczuciowości uzależnionej od przyjemności. Wola, która nie spotkała się z realnym dobrem, nie będzie mogła być pobudzona lub skłoniona do dobrego czynu. Dlatego jeśli wola nie kieruje się wezwaniem sumienia, to dysponuje jedynie możliwością wyboru, ale jej wybór będzie zupełnie dowolny. Dopiero wezwanie sumienia, które daje woli bezpośredni kontakt z osobowym dobrem, pobudza wolę do chcenia i afirmacji dobra oraz do czynu dobra.