Łaska

Łaska. Łaska jest darem Boga. Łaska przywraca w człowieku pierwotny porządek między osobą i naturą. Łaska przywraca osobową podmiotowość. Dzięki łasce osoba odzyskuje pełną aktywność. Dzięki łasce zaczyna działać ludzka osoba. Osoba zaczyna przemawiać poprzez zdolności i władze naturalne. Działanie osoby wyraża się w moralnych czynach człowieka (ludzkiej natury).

Łaska jest bezinteresownym darem Boga. To Bóg obdarza człowieka łaską. Łaska działa bowiem na poziomie osobowego istnienia. Tylko stwórcza moc Boga ma dostęp do ludzkiego istnienia. Dar łaski jest związany z nawiązaniem przez Boga relacji osobowych. Jeśli Bóg chce się spotkać z człowiekiem, wówczas nawiązuje z nim relacje osobowe oparte na własnościach transcendentalnych (prawdy, dobra i piękna). Bóg pragnie się spotkać z każdym człowiekiem, dlatego posłał na ziemię swojego Syna, który zostawił wspólnocie Kościoła depozyt łaski, czyli sakramenty święte. Sakramenty są znakiem łaski. Człowiek wierzący (religijny) otrzymuje od Boga łaską poprzez sakramenty Kościoła.

Łaska Boża przejawia się w relacjach osobowych. Nawiązanie relacji osobowych powoduje uaktywnienie osobowej podmiotowości. Nawiązanie z Bogiem relacji wiary powoduje aktywność osobowej prawdy i kontemplację w duszy człowieka. Nawiązanie relacji miłości sprawia uaktywnienie się osobowego dobra oraz sumienia. Z kolei nawiązanie relacji nadziei owocuje aktywnością osobowego piękna oraz jego upodobaniem, które rozbudza uczuciowość człowieka. Dlatego bez działania łaski osoba człowieka nie może się ujawnić i podjąć swej aktywności.