Sceny dramatyczne z życia Człowieka

Sceny dramatyczne z życia Człowieka

Występują: Człowiek i Chór Żeński

Akt I

Człowiek – Opowiem wam swoją Historię.

Chór – Opowie nam Historię.

Człowiek – Od początku znałem tylko Dobro.

Chór – Znał Dobro.

Człowiek – Ale zamarzyło mi się poznać Zło.

Chór – Chciał poznać Zło.

Człowiek – Tak zaczęła się moja Tragedia.

Chór – Zaczęła się Tragedia.

Człowiek – Wygnano mnie w Dziki Kraj.

Chór – Trafił w Dziki Kraj.

Człowiek – Odtąd musiałem się trudzić i pocić.

Chór – Musiał się trudzić.

Człowiek – Ale nic z tego nie miałem.

Chór – Nie miał nic.

Człowiek – Zabiłem więc Brata.

Chór – Zabił Brata.

Człowiek – Nic z tego nie miałem.

Chór – Nadal nic nie miał.

Człowiek – Ale wszyscy się przestraszyli.

Chór – Wszyscy się przestraszyli.

Człowiek – Tak zdobyłem Władzę.

Chór – Zdobył Władzę.

Człowiek – Teraz mogłem założyć Państwo.

Chór – Założył Państwo.

Człowiek – Mogłem panować nad Ludem.

Chór – Zapanował nad swoim Ludem.

Człowiek – Okazało się, że muszę walczyć ze wszystkimi dokoła.

Chór – Walczył ze wszystkimi.

Człowiek – Zabijaliśmy się nawzajem.

Chór – Zabijali się nawzajem.

Człowiek – Ale nic z tego nie powstało.

Chór – Nic nie powstało.

Człowiek – My rabowaliśmy ich, a oni rabowali nas.

Chór – Wszyscy rabowali wszystkich.

Człowiek – A wciąż rodziły się Nowe Pokolenia.

Chór – Rodziły się Nowe Pokolenia.

Człowiek – Tak żyliśmy przez tysiące lat.

Chór – Tak żyli przez tysiące lat.

Człowiek – Jedynym celem było panowanie nad Innymi.

Chór – Panowanie nad Innymi.

Człowiek – Przemijały Pokolenia i Władcy.

Chór – Przemijali Władcy.

Człowiek – Ale cel pozostawał ten sam – Podbój i Rabunek.

Chór – Celem Podbój i Rabunek.

Człowiek – Wczoraj Podbój i Rabunek.

Chór – Podbój i Rabunek.

Człowiek – Jutro Podbój i Rabunek.

Chór – Podbój i Rabunek.

Człowiek – A wszystko to przez tysiące lat.

Chór – To samo przez tysiące lat.

Człowiek – Zbrodnie nad zbrodniami.

Chór – Zbrodniom nie było końca.

Człowiek – Brat zabijał Brata.

Chór – Człowieczy Los.

Akt II

Człowiek – Wreszcie Bóg przemówił do Człowieka.

Chór – Bóg przemówił do Człowieka.

Człowiek – I rzekł – Nie zabijaj.

Chór – Bóg rzekł – Nie zabijaj.

Człowiek – Ale Człowiek nadal zabijał.

Chór – Człowiek nadal zabijał.

Człowiek – Przez tysiące lat zabijaliśmy się nawzajem.

Chór – Brat zabijał Brata.

Człowiek – Boże przykazanie niczego nie zmieniło.

Chór – Nic się nie zmieniło.

Człowiek – Tragedia ciągle trwała.

Chór – Tragedia trwała.

Człowiek – Wreszcie Bóg posłał swojego Syna.

Chór – Syn Boży zstąpił na ziemię.

Człowiek – Przemówił do nas o miłości i pokoju.

Chór – Mówił o pokoju.

Człowiek – Ale zabiliśmy Syna Bożego.

Chór – Ludzie zabili Syna Bożego.

Człowiek – Wszystko miało być po staremu.

Chór – Miało być po staremu.

Człowiek – Ale Syn Boży Zmartwychwstał.

Chór – Syn Boży Zmartwychwstał.

Człowiek – Ludzie się strasznie zdziwili.

Chór – Ludzie się zdziwili.

Człowiek – Zapragnęli odtąd żyć w Miłości i Pokoju.

Chór – Ludzie chcieli żyć w Pokoju.

Człowiek – Otrzymaliśmy Ducha Pocieszyciela.

Chór – Ludzie otrzymali Pocieszyciela.

Człowiek – Żebyśmy zdołali wytrwać w Miłości.

Chór – Wszyscy chcieli Miłości.

Człowiek – Ziemskie Państwo podjęło walkę z Nową Religią.

Chór – Państwo walczyło z Religią.

Człowiek – Jednak Religia zdobyła Państwo.

Chór – Religia zdobyła Państwo.

Człowiek – I zaczęły się Wojny Religijne.

Chór – Wojny Religijne.

Człowiek – Tragedia powróciła od nowa.

Chór – Tragedia powróciła.

Człowiek – I trwa do dzisiaj.

Chór – Tragedia trwa nadal.

Człowiek – Dlaczego Los Człowieka jest taki tragiczny?

Chór – Tragiczny jest Los Człowieka.

Człowiek – Nie potrafimy wyrzec się Zabijania.

Chór – Nie chcemy się wyrzec Zabijania.

Akt III

Człowiek – Człowiek uwierzył w Myślenie.

Chór – Człowiek uwierzył w Myślenie.

Człowiek – To najgorsza rzecz, jaka mi się przydarzyła.

Chór – Myślenie to najgorsza rzecz.

Człowiek – Nie umiem pozbyć się Myślenia.

Chór – Nie umie się pozbyć Myślenia.

Człowiek – Co mam zrobić?

Chór – Nie wie, co robić.

Człowiek – Religia jest oparta na Wierze.

Chór – Religia ma Wiarę.

Człowiek – Ale wiara religijna nie jest myśleniem o Bogu.

Chór – Wiara nie jest myśleniem o Bogu.

Człowiek – Ludzie wolą jednak Myślenie niż Wiarę.

Chór – Ludzie wolą Myślenie.

Człowiek – Nie zdajemy sobie sprawy, czym jest Myślenie.

Chór – Czym jest Myślenie?

Człowiek – To Myślenie zabija Człowieka.

Chór – Myślenie zabija.

Człowiek – Czy możemy przestać myśleć?

Chór – Jak przestać myśleć?

Człowiek – Człowiek musi uwierzyć w siebie.

Chór – Jak uwierzyć w siebie?

Człowiek – Człowiek musi afirmować siebie.

Chór – Jak afirmować siebie?

Człowiek – Trzeba poznać swoją Osobę.

Chór – Jak poznać Osobę?

Człowiek – Trzeba uwierzyć w swoją Osobę.

Chór – Jak uwierzyć w Osobę?

Człowiek – Trzeba nawiązać relacje osobowe z Bogiem.

Chór – Jak nawiązać relacje z Bogiem?

Człowiek – Człowiek musi się zbliżyć do Boga.

Chór – Jak zbliżyć się do Boga?

Człowiek – Musimy wrócić do Boga.

Chór – Jak wrócić do Boga?

Człowiek – Syn Marnotrawny wraca do Ojca.

Chór – Syn wraca do Ojca.

Człowiek – Musimy jak Syn powrócić do Ojca.

Chór – Musimy powrócić do Ojca.

Człowiek – Jeżeli chcemy pokonać Tragedię.

Chór – Jeżeli chcemy pokonać Tragedię.

Człowiek – To musimy powrócić do Ojca.

Chór – Musimy powrócić do Ojca.

Człowiek – Ojciec kocha wszystkie swoje Dzieci.

Chór – Ojciec kocha Dzieci.

Człowiek – Dziecko w potrzebie przychodzi do Ojca.

Chór – Dziecko przychodzi do Ojca.

Człowiek – Ojciec zawsze poda Dziecku rękę.

Chór – Ojciec poda rękę Dziecku.

Człowiek – Biegnijmy jak dzieci do Ojca.

Chór – Biegnijmy do Ojca.

Człowiek – Ojciec Niebieski ma dla nas Łaskę.

Chór – Ojciec ma Łaskę.

Człowiek – Ojciec daje nam Łaskę Zbawienia.

Chór – Daje nam Łaskę.

Człowiek – Zbawienie przychodzi przez Łaskę.

Chór – Zbawienie przez Łaskę.

Człowiek – Łaska wybawia nas z Tragedii.

Chór – Łaska wybawia z Tragedii.

Człowiek – Idziemy do Ojca po Łaskę.

Chór – Idziemy po Łaskę.

Człowiek – Od Boga otrzymujemy Łaskę.

Chór – Otrzymujemy Łaskę.

Człowiek – Z Łaską Bożą pokonamy Myślenie.

Chór – Pokonamy Myślenie.

Człowiek – Z Łaską otrzymujemy Pełnię.

Chór – Wreszcie mamy Pełnię.

Człowiek – Spełniam się jako Osoba.

Chór – Spełnia się.

Człowiek – Jako Osoba mogę wstąpić do Nieba.

Chór – Wreszcie wstąpił do Nieba.

Człowiek – Alleluja!

Chór – Alleluja! Alleluja! Alleluja!