SŁOWNIK ANTROPOLOGICZNY 6

22.Taką aktywną podmiotowością jest w człowieku osoba, która poprzez swoje akty kontemplacji, sumienia i upodobania uruchamia i napędza naszą duchowość (władze duchowe). Władze duchowe są bowiem tylko potencjami (możnościami). Dlatego do działania potrzebują udziału jakiejś aktywności (aktów). Te akty płyną do władz duchowych właśnie z podmiotu osobowego. Bez udziału tego egzystencjalnego podmiotu człowiek byłby bezsilny, bezwolny i bezradny, co oznacza, że byłby zupełnie pozbawiony aktywności duchowej. Natura jako możność istotowa jest możnością, czyli jedynie możliwością działania. Natura jest więc wykonawcą sprawności i aktywności egzystencjalnej (osoby i życia).

23.Jeżeli zapytamy teraz, co tak naprawdę rządzi ludzkim działaniem, to odpowiedź nasuwa się sama. Działaniem człowieka rządzi przede wszystkim realność (osobowa i ożywcza egzystencja). Lecz co więcej, realne działania człowieka powinny być skierowane na otaczającą rzeczywistość, zwłaszcza na realność innych ludzi.

24.Dzisiaj ludzie wierzą, że ich działania wyrastają z marzeń i myślenia. Trzeba poddać się marzeniom, aby następnie nasze myślenie mogło je urzeczywistnić. Jednak nikt nie zastanawia się, dokąd prowadzą nas te wymyślone marzenia. Czy to jest rzeczywiste budowanie własnej osobowości, czy tylko tworzenie dowolnych możliwości wizerunkowych, które nie przynoszą nam niczego realnego. Dziś działania ludzi sprowadzają się do stworzenia własnego wizerunku, czasami bardziej lub mniej wydumanego i tyle.

25.Wizerunek człowieka funkcjonuje jedynie w sferze kultury, a obecnie po prostu w mediach społecznościowych. Okazuje się, że człowiek jest teraz bardziej rozpoznawalny po swoim wizerunku niż po własnej osobie czy osobowości. Liczy się ładna tapeta, a nie sama budowla. No cóż, na medialnym wizerunku można przecież dobrze zarobić, czego nie da się osiągnąć dzięki realności i doskonałości osoby.