(8) Jak możemy się spotkać z
drugą osobą?
Jak możemy się spotkać z drugą
osobą? Z drugą osobą możemy się spotkać dzięki moralności. Takie spotkanie
dokonuje się poprzez działania moralne (akty lub czyny osobowe). Tylko
działania moralne dotyczą bezpośrednio naszej osoby. Wszystkie inne poczynania
nie odnoszą się do osoby, lecz krążą wokół niej. Możemy próbować kontaktować
się z czyjąś cielesnością poprzez działania cielesne, ale to z pewnością nie
gwarantuje nam dotarcia do samej osoby. Nawet kontakt mentalny lub umysłowy,
kiedy rozmawiamy o ulubionych książkach lub filmach, nie stanowi jeszcze
spotkania osobowego. Prawdziwe spotkanie osobowe dokonuje się w osobowych
aktach wiary, miłości i nadziei. Z naszej strony muszą to być działania biorące
swój początek z aktywności osobowej prawdy, dobra i piękna.
Działania osobowe są naszym darem
dla drugiej osoby. Kiedy chcemy spotkać się z drugą osobą, wtedy musimy
obdarzyć ją tym, co w nas jest osobowe. Musimy jej dać słowo prawdy (jako
wiarę) albo czyn dobra (jako miłość) albo przeżycie piękna i życia (jako nadzieję).
Jeżeli zabraknie tych osobowych darów, to nie ma mowy o żadnym osobowym
spotkaniu. Samo przebywanie razem nie musi być osobowym spotkaniem. Na co dzień
spotykamy się z ludźmi na poziomie cielesnym i duchowym. Tak naprawdę raczej
trudno jest nawiązać relacje osobowe, bo to wymaga pełnego zaangażowania się.
To wymaga prowadzenia przez nas życia osobowego. To wymaga z naszej strony daru
bezinteresownego, a przecież nie tak chętnie obdarzamy innych swoją osobą.
Najczęściej niewiele wiemy nawet o własnej osobie. Dlatego można zaryzykować
stwierdzenie, że pełne oddanie osobowe zdarza się raz w życiu, gdy decydujemy
się obdarzyć kogoś miłością małżeńską na całe życie. Żeby połączyć się z drugą
osobą konieczne jest całkowite oddanie się. To jest dar na całe życie. Nie
sposób powtarzać takiego spotkania z każdą napotkaną osobą.
Jan Paweł II powtarzał, że
człowiek spełnia się w całkowitym oddaniu siebie, gdyż w takim pełnym oddaniu
wypełnia się osobowa godność człowieka. To jest gotowość do poświęcenia się i
służenia danej osobie do końca życia. Osoba jest bowiem powołana do służby. Ale
to powinna być służba godności człowieka. Służenie godności znajduje swoje
spełnienie w moralności i religijności. Współczesny człowiek ulega złudzeniom,
że służy innym ludziom dzięki rozwojowi możliwości technicznych. W całym tym
zamęcie kulturowym i naukowym nie widzimy już prawdziwej realności i dlatego
zadawalamy się samymi możliwościami.
Nie wiemy już, czym jest rozmowa
z drugą osobą, gdyż nie cenimy zupełnie słowa prawdy i wiary w słowo.
Zachwycamy się natomiast nieograniczonymi możliwościami pogadania sobie z
różnymi ludźmi (wpadnij na chat’ę, to sobie pogadamy). Nie zdajemy sobie
sprawy, bo nie mamy takiej potrzeby, że tak naprawdę czegoś więcej o życiu
możemy się dowiedzieć z jednej istotnej rozmowy z kimś mądrym, a ta cała
gadanina i tak idzie na marne. Człowieku! Nawet nie wiesz, jak łatwo zmarnować
sobie życie żyjąc złudzeniami. Życie jest trudne. Uczciwe życie jest trudne.
Życie osobowe jest bardzo trudne. Ale trzeba pamiętać, że to jest trudne dobro
(bonum arduum). Dlatego to trudne
życie jest takie cenne i wspaniałe.
Buber pokazał nam, że prawdziwa
rozmowa odbywa się pomiędzy osobami. To właśnie osoba ludzka jest dialogiczna,
gdyż osoba posługuje się słowem. Osoba przemawia do osoby dzięki słowu prawdy.
Słowo, które niesie ze sobą prawdę, domaga się wypowiedzenia. Na tym polega
dialogiczna komunikacja między osobami. Osoba przemawia do osoby w słowie
prawdy. Osoba zna bowiem prawdę. Ona nie zna logiki i gramatyki języka, gdyż
posługuje się mową, a nie językiem. Osobowa mowa wyraża zawsze prawdę. To jest
właśnie słowo prawdy. Słowo prawdy stanowi dar osoby. Osoba daje słowo drugiej
osobie. Takie słowo jest zarazem przyrzeczeniem.
Nie można przeżyć dobrego życia
bez moralności i religijności. Jak wynika z tego, co powiedzieliśmy do tej
pory, takie dobre życie jest życiem rodzinnym. Dlatego powinniśmy dbać przede
wszystkim o życie rodzinne. Wszystko inne ma znaczenie drugorzędne. Życie
rodzinne jest najważniejsze, bo tam właśnie odbywa się nieustanne spotkanie
osobowe dwojga ludzi – kobiety i mężczyzny. To przy założeniu rodziny następuje
pełne spotkanie dwóch osób. Osoba mężczyzny może się połączyć z osobą kobiety,
ponieważ te dwie osoby dopełniają się nawzajem. Tylko osoba kobiety i osoba
mężczyzny mogą się spełniać we wzajemnym oddaniu, gdyż się dopełniają. Wzajemne
dopełnienie się obu osób staje się wspaniałym spełnieniem, które owocuje
wcieleniem następnych osób – narodzonych dzieci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz