40. Czystość seksualna

40. Czystość seksualna polega na powstrzymywaniu się od stosunków płciowych do czasu zawarcia związku małżeńskiego. Czystość seksualna musi być oparta na czystości duchowej, czyli na czystości serca. Z kolei czystość serca i umysłu musi płynąć z godności osoby ludzkiej. Czystość duchowa będzie skutkiem przyjęcia aktywności osoby ludzkiej. Chodzi o kontemplację, sumienie i upodobanie. Dzięki kontemplacji nasz rozum jest chroniony przed zgubnym myśleniem i mówieniem o sprawach seksu. Kontemplacja chroni nas przed hedonizmem i seksualizmem. Dzięki sumieniu nasze działanie jest skierowane do osobowego dobra, co chroni wolę przed wybieraniem złych działań. Sumienie chroni wolę przed wyborem możliwości zamiast realności. Natomiast dzięki upodobaniu piękna nasze uczucia odkrywają piękno życia i pragną go z całą pożądliwością. Czystość duchowa jest więc spowodowana przyjęciem aktów osobowej podmiotowości, gdyż to właśnie ta aktywność pozwala naszym władzom duchowym oczyścić się z niepotrzebnych działań. W ten sposób również nasze uczucia mogą się oczyścić z doznań przyjemności, gdy zaczynają one górować nad przeżywaniem życia. Dopiero jeśli człowiek jest w stanie oczyścić swoją uczuciowość ze zgubnych doznań przyjemności (np. z tych doznań przyjemności, które zostają wywołane w sposób sztuczny przez myślenie o seksie), to dopiero wtedy może osiągnąć czystość uczuciową. Ta czystość przeżywania uczuciowego kieruje nasze uczucia ku życiu. Czystość uczuciowa polega na zafascynowaniu życiem. Gdy nasze uczucia będą zafascynowane życiem, to do głowy nam nie przyjdzie myślenie o seksie i zabieganie o doznania seksualne. Czystość seksualna powinna być oparta na czystości serca i umysłu oraz na czystości uczuć nieskażonych przyjemnością.